W narożnym sklepiku, a właściwie w oknie, tkwił handlarz sbitniem, z samowarem z czerwonej miedzi i o twarzy tak samo czerwonej jak samowar, tak że z daleka można było pomyśleć, że na oknie stoją dwa samowary, gdyby jeden z samowarów nie miał czarnej jak smoła brody.
-- Mikołaj Gogol, "Martwe dusze"
Gdy za oknem już wkrótce kopiasty śnieg przygina gałęzie jodeł i na wyjeżdżonej przez sanie drodze chrzęści pod chodakami ubogo odzianego mnicha, a mróz szczypie go w policzki i palce, miło mu po powrocie z wędrówki usiąść w klasztornym zaciszu, posłuchać szumu samowaru i wpatrując się wesoło trzaskający w piecu ogień, od którego ciepło rozchodzi się po całej izbie, popijać gorący sbitień. Lżej się wtedy robi na duszy i cieplej nie tylko z żołądku, ale i na sercu, a wdzięczne myśli fruną gdzieś w niebo, dziękując Panu Bogu za jego dobroć i łaskawość...
Rodzajów "leczniczych trunków", tak alkoholowych, jak i bezalkoholowych, jest sporo. Do najsmaczniejszych i najbardziej wartościowych dla naszych organizmów uznać należy sbitienie - tradycyjnie rosyjskie (rzadziej ukraińskie) gorące napoje. Sbitienie gościły, a pewnie i nadal goszczą w monasterach wschodnich mnichów, ale w zamierzchłych czasach pito je także w katolickich klasztorach na wschodnich kresach dawnej Rzeczpospilitej. Przygotowywane są one z wrzącej wody, rzadko ze słabego piwa lub wina, z dodatkami licznych mocno aromatycznych "korzeni", tak "zamorskich", jak i ojczystych - np. liścia laurowego, cynamonu, goździków czy kłącza tataraku. Dawniej do sbitieni często dodawano spirytus. Sbitienie były popularne na terenie Rosji aż do początków XX stulecia, później zostały wyparte przez inne napoje, przede wszystkim herbatę. Nie wszystkie sbitnienie musi się pić na gorąco, niektóre można podawać przestudzone, a nawet wręcz chłodne. To dla przygotowywania sbitieni, nie zaś herbaty, wynaleziono samowar.
Sbitień "sandomirskij" pobudza wydzielanie soków żołądkowych, działa żółciopędnie, pobudza apetyt, łagodzi dolegliwości związane z niestrawnością.
składniki:
- miód jasny płynny (patoka) - 350g
- szafran - 0,1g
- cynamon - 1g
- kardamon - 1g
- goździk - 1 szt.
- chmiel - 2 g
- gałka muszkatałowa - szczypta
- kłącze tataraku - 1g
- arcydzięgiel - 0,1g
- woda 1l
przygotowanie:
Miód rozpuścić we wrzątku, dodać przyprawy i gotować na wolnym ogniu przez 3 minuty. Zestawić z ognia, odstawić na 20-30 minut, przecedzić. Pić gorące.
----
Odsłon bloga: 126054
