20 października urodziny obchodzą bracia Chuck i John Panozzo, którzy w 1961 wraz z przyjacielem i sąsiadem Dennisem DeYoungiem założyli zespół, który ostatecznie przyjął nazwę Styx.
Napisana w 1982 roku przez DeYounga piosenka „Mr. Roboto” pochodzi z koncepcyjnego albumu „Kilroy was here”. Śpiewana jest przez bohatera rock opery Kilroya, rock’n’roll-owca, który trafił do futurystycznego więzienia dla „rock’n’roll-owych wyrzutków”. Roboto z piosenki jest mechanicznym człowiekiem wykonującym prace fizyczne. Kilroy ucieka z więzienia „przejmując” strażnika Roboto i ukrywa się wewnątrz jego pustej metalowej powłoki. W końcu, kiedy Jonathan Chance spotyka Kilroya, wykrzykuje on słowa „Jestem Kilroy! Kilroy!”, kończąc tym samym utwór.
Powtarzająca się japońska fraza „Dōmo arigatō, Mr. Roboto” – „bardzo dziękuję ci, Panie Robocie”¹ stała się szybko bardzo popularna i nie należy się dziwić, iż w końcu połączono ją z najpopularniejszym robotem świata Star Trek, jak na niżej przedstawionym filmiku. Android Data, bo o nim mowa, przez cały czas (z różnym skutkiem) doskonalił się by stać się człowiekiem. Odgrywany przez Brenta Spinera robot zawierał przyjaźnie, opiekował się kotem, początkowo niezdolny do odczuwania emocji, z czasem dzięki dodatkowemu chipowi zyskał tą zdolność. Podobnie jak Kilroy był więziony, choć muzycznie preferował występy w kwartecie smyczkowym. W odróżnieniu od Roboto nie wykonywał zwykłych prac fizycznych – był oficerem naukowym na Enterprise. Roboto został wykorzystany przez Kilroya by uciec z więzienia, Data poświęcił się, aby uratować człowieka – kapitana Picarda.
.どうもありがとうミスターロボット / また会う日まで / 秘密を知りたい
