Reguła Glogera to ekogeograficzna reguła stwierdzająca, że ptaki i ssaki w chłodnych i suchych środowiskach posiadają jaśniejsze barwy niż osobniki tych samych gatunków żyjące w środowiskach ciepłych i wilgotnych.
W XIX wieku zaobserwowano, że zwierzęta żyjące w okolicach wilgotnych są ciemniej ubarwione, niż ich krewniacy z rejonów suchych. W 1833 roku, w formę naukową ujął te obserwacje niemiecki zoolog i ornitolog Constantin Albert Gloger (1803 - 1863), publikując we Wrocławiu książkę “Zmienianie się ptaków pod pływem klimatu”.
Co rzadko się zdarza, prawidłowość ta została potwierdzona zarówno u kręgowców jak i bezkręgowców. Hodowane w laboratorium świerszcze polne Gryllus campestris uzyskiwały głęboką czerń pancerzy, jeżeli trzymane były w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza rzędu 60-80%. Podobne doświadczenia na ptakach przyniosły równie pozytywny wynik. Jeden z dowodów, wyszedł zupełnie przypadkowo, kiedy to w Anglii, której klimat jest powszechnie znany, trzymano w klatce przywiezione z pustynnych terenów wnętrza Australii, małe grubodziobe wikłacze z gatunku Munia flaviprymna. W upierzeniu tego jednolicie ubarwionego bardzo jasnego gatunku, po trzech latach niewoli nagle zaczęły pojawiać się ciemne plamy, podobne do pokrewnego, ciemno upierzonego gatunku, żyjącego w nadmorskich lasach.
Regułę zwaną regułą Glogera, potwierdziły jeszcze dziesiątki innych przykładów. Bardzo sugestywne są obserwacje amerykańskich kretów z rodzaju Scapanus, zwierzątka te są bowiem czarne w stanie Washington i Oregon, w suchszej Kalifornii północnej brązowe, a w Kalifornii południowej - srebrzyste!
Reguła Glogera jest nieco zawikłana, bowiem obok wilgotności powietrza swój wpływ wywiera równocześnie temperatura, która powoduje jasne ubarwienie zwierząt klimatów zimnych i odpowiednio ciemne ubarwienie zwierząt w klimacie ciepłym. Oba czynniki i wilgotność i temperatura oddziałują na wytwarzanie się barwnika - melaniny, która jest bardzo szeroko rozpowszechniona w świecie zwierzęcym i której różne stężenia dają w efekcie większość barw zwierzęcych. Nie zawsze oba te czynniki działają zgodnie, dlatego czasem można napotkać przypadki bardzo trudne do wyjaśnienia. Czasem jeden z czynników przeważa, na przykład obserwuje się wpływ samej temperatury. Tak jest w przypadku wilków z Białorusi, które są jaśniejsze i bardziej popielate od dość ciemnych i brązowych wilków z Pirenejów. A przecież trudno przypuszczać, że klimat Białorusi jest aż o tyle suchszy od klimatu pirenejskiego.
Obecnie reguła Glogera jest uważana za uogólnienie zbyt pochopne. Zależność barw zwierząt od klimatu istnieje, ale bywa bardzo różna, np. niektóre ssaki dalekiej północy bywają jasne, a nawet zupełnie białe, ubarwienie to nie zależy jednak od wilgotności, lecz jest barwą ochronną, naśladowaniem barwy śniegu.
